Είκοσι πέντε χρόνια πέρασαν από την ημέρα που δειλά - δειλά, κρατώντας μια εφημερίδα με αγγελίες παραμάσχαλα, έσκασα μύτη στο γραφείο της ΛΑΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΉΣ στην οδό Μητροπόλεως.
Η ανάγκες της ζωής μου με ώθησαν στην αναζήτηση δεύτερης δουλειάς και έτσι βρέθηκα εκεί.
Μετά από δίμηνη εκπαίδευση ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με τις ασφάλειες.
Άπειρος, δίχως τις απαραίτητες γνώσεις μετέφερα στους υποψήφιους πελάτες μου, όσα με απόλυτη σιγουριά με διαβεβαίωναν οι ομαδάρχες μου περί του ύψους των αποδόσεων στα αποταμιευτικά προγράμματα της εποχής και για την πληρότητα των καλύψεων στους κινδύνους, ατυχημάτων, ασθενειών και νοσηλείας.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και γνωρίζοντας συνάδελφο της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ, μεταπήδησα σε αυτήν.
Ευτυχώς ελάχιστα συμβόλαια είχα κάνει στην ΛΑΙΚΗ και φυσικά παρέμειναν εκεί.
(Έχοντας κακή τύχη με το κλείσιμο της ΑΣΠΙΣ ΠΡΌΝΟΙΑ μια και εξαγοράστηκε η ΛΑΪΚΉ προ 15ετιας)
Στην νέα μου συνεργασία, ανοίγονταν διάπλατα οι ορίζοντες της επαγγελματικής μου επιτυχίας.
Όμως με την πάροδο του χρόνου, έβλεπα τους συναδέλφους μου να φεύγουν ταξίδια στην επαρχία και να επιστρέφουν με δεκάδες αιτήσεις ασφάλισης και να προσδοκούν αμοιβές εκατοντάδων χιλιάδων δραχμών.
Με την μέθοδο - πώληση στο καφενείο ανεβασμένος στο τραπέζι- έπειθαν τους αγρότες να κάνουν ασφαλιστήρια συμβόλαια με χρέωση στην καρτέλα της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ.
Δίχως ενημέρωση, δίχως προκαταβολές, δίχως τίποτα, έβαζαν πλουσιοπάροχες αμοιβές στην τσέπη και άντε γεια!
Όταν με την πάροδο του χρόνου, κατάλαβα το μέγεθος του προβλήματος, πήρα την απόφαση να μεταπηδήσω σε ένα άλλον κλάδο της ασφαλιστικής βιομηχανίας.
Την ΝΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ.
Έτσι Μαιο του 1989 αποφάσισα να εγκαταλείψω την μισθωτή μου εργασία σαν πωλητής προιόντων πολυεθνικής εταιρείας παντοπωλείων και SUPER MARKET και δίνοντας εξετάσεις να πάρω την άδεια του ασφαλιστικού πράκτορα και να αυτονομηθώ από το παράλογο δίκτυο της πυραμίδας που κυριαρχούσε στις ασφάλειες ζωής.
Το AGENSY SYSTEM είχε δημιουργηθεί από την ΤΑΠΕΡ για την πώληση ειδών οικιακής χρήσης και εμείς το πατεντάραμε στην πώληση ασφαλειών ζωής.
Τα αποτελέσματα, σαράντα χρόνια μετά, ακόμα δεν τα έχουν εκτιμήσει οι αρμόδιοι για να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα.
Κατά χιλιάδες συρρέουν κάθε χρόνο, νέοι υποψήφιοι ασφαλιστικοί σύμβουλοι.
Ασφαλίζουν φίλους και συγγενείς και μόλις δουν τα σκούρα, φεύγουν και εγκαταλείπουν την όποια παραγωγή τους στον συντονιστή της ομάδος που τους στρατολόγησε
Χρόνια κρατά αυτός ο άρρωστος τρόπος "ανάπτυξης" των ασφαλιστικών εργασιών.
-Ως πότε;
-Ως πότε οι επαγγελματίες της αγοράς, θα απολογούμαστε για τις αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές των "ΣΥΝΑΔΈΛΦΩΝ";
-Ως πότε θα μένουν στο απυρόβλητο, όσοι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εταιρειών τους και όχι των πελατών, με τα γνωστά αποτελέσματα του ομίλου ΑΣΠΙΣ;
-Χρόνια τώρα βοούσε η αγορά για την κακοδιαχείριση
Επιβλήθηκε δήμευση των περιουσιακών της στοιχείων και αυτοί ακόμα , εκεί, να πουλήσουν τα υπέροχα αποταμιευτικά και επενδυτικά τους προϊόντα με "εγγυημένη" απόδοση
Τώρα που είναι όλοι αυτοί, να εγγυηθούν πως δεν θα χάσουν τα χρήματά τους οι πελάτες τους;
Να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά που βοήθησαν με τον τρόπο τους ν' ανάψει;
Πουθενά!
Χαίρομαι ιδιαίτερα, γιατί μπορώ να κοιτάξω στα μάτια όλους όσους συναλλάχθηκα όλα αυτά τα χρόνια και αφού τους ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη τους να τους πω, πως στην δουλειά μου θα συνεχίσω να πορεύομαι με τις παρακάτω αρχές που προσπάθησα να πορευθώ μέχρι σήμερα.
-Ο πελάτης είναι το αφεντικό μου και ο εντολέας μου.
-Ο πελάτης πρέπει να γνωρίζει για πιο λόγο πληρώνει τα όποια ασφάλιστρα.
-Ο πελάτης, για να έχει δικαίωμα σωστής αποζημίωσης, πρέπει να μου δώσει ειλικρινείς πληροφορίες στις ερωτήσεις μου.
-Η ασφαλιστική εταιρεία, πρέπει να έχει σαφή και πλήρη εικόνα, για τον κίνδυνο που αναλαμβάνει, έναντι του ασφαλίστρου που εισπράττει
-Και αν δεν πληρώνει την υποχρέωσή της θα με βρίσκει απέναντι και δίπλα στο πλευρό του πελάτη.
-Αυτή είναι η δουλειά μου.
-Να μεσολαβώ ανάμεσα στους δυο για να είναι αποτελεσματική η συνεργασία όταν επέλθει ο κίνδυνος.
-Για να αποζημιωθεί στο ύψος της ζημίας του ο πελάτης, σύντομα και δίχως παρ εξηγήσεις.
Δεν το έχω καταφέρει στον απόλυτο βαθμό που επιθυμώ είναι η αλήθεια.
Αλήθεια επίσης είναι, πως έχω αφιερώσει πολύ περισσότερο χρόνο στην είσπραξη των ασφαλίστρων, από την διεξοδικότερη ανάλυση των αναγκών του πελάτη.
Είναι μια παράμετρος που πρέπει σύντομα να δρομολογηθεί διάλογος για την εξεύρεση εναλλακτικών τρόπων πληρωμής και σαν εργαλείο στην δύσκολη οικονομική κατάσταση της αγοράς.
Έχω την αίσθηση, πως βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μιας νέας εποχής σε ότι αφορά τον κλάδο.
Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις εταιρίες θα είναι σκληρός και η σχέσεις εταιριών και διαμεσολαβούντων θα περάσουν από βαθιά κρίση.
Βοηθούν και η ύπαρξη ασφαλιστικών προϊόντων στα γκισέ των τραπεζών,το διαδίκτυο και η αντιεπαγγελματική συμπεριφορά πολλών από το σινάφι μου.
Το σίγουρο είναι, πως ο κλάδος στην Ελληνική αγορά έχει μέλλον λαμπρό, αρκεί το σύνολο των εμπλεκομένων μερών οριοθετήσει τους κανόνες και αφήσει την εποπτεύουσα αρχή να παρακολουθεί αμερόληπτα για την σωστή τήρηση αυτών.
Και όπου υπάρχουν παραβάτες να επιλαμβάνεται άμεσα και αποτελεσματικά.
Είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των συμπολιτών μας.
Με την ελπίδα πως το επόμενο τέταρτο του επαγγελματικού μου αιώνα θα είναι αποτελεσματικότερο κλείνω αυτόν τον μικρό απολογισμό.
Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009
Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008
ΝΕΕΣ ΑΔΕΙΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΛΎΣΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. ΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΟΝΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ.
Παρασκευή 6 Ιουνίου 2008
500.000 ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΑ ΟΧΗΜΑΤΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Ο ρόλος του Επικουρικού Κεφαλαίου στην εδραίωση εμπιστοσύνης των ασφαλισμένων στον θεσμό της Ιδιωτικής Ασφάλισης.
Αυτός ήταν ο τίτλος της εισήγησης του κου Σπύρου Ελευθεριώτη προέδρου του Επικουρικού Κεφαλαίου.
Από αυτήν την εισήγηση κράτησα κάτι που μ' έκανε να ανατριχιάσω.
Ο κος Ελευθεριώτης αναφέρθηκε με πολύ παραστατικό τρόπο σ' ένα φαινόμενο που το ζούμε στην χώρα μας σε πολύ μεγάλο βαθμό σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε.
Στο φαινόμενο των ανασφάλιστων οχημάτων και στην ανάληψη της ευθύνης για αποζημίωση των παθόντων ,από το Επικουρικό Κεφάλαιο.
Χρήματα που συσσωρεύονται στο ταμείο του Επικουρικού από την εισφορά των υπολοίπων που ασφαλίζονται και που με αυτό τον τρόπο ,ουσιαστικά πληρώνουν και τα ασφάλιστρα των (έξυπνων) ανασφάλιστων.
Παραθέτω παρακάτω τα δύο παραδείγματα που με συγκλόνισαν με το τεράστιο κοινωνικό κόστος που απορρέει από την εφαρμογή των νόμων.
Δεκαοχτάχρονος οδηγεί το ανασφάλιστο μηχανάκι του πατέρα του και προξενεί θανατηφόρο ατύχημα με την παράσυρση πεζού και τον βαρύ τραυματισμό και του ίδιου .Τέσσερις μήνες μετά πεθαίνει και το παιδί. Από το μαράζι λίγο καιρό μετά πεθαίνει και ο πατέρας του παιδιού. Το Επικουρικό αποζημιώνει τους δικαιούχους του θανόντος πεζού και εκ του νόμου κινεί τε να εισπράξει το ποσό που πλήρωσε ως αποζημίωση από τους κληρονόμους του παιδιού που ήταν οδηγός και του πατέρα που ήταν ιδιοκτήτης.
Αντιμετωπίζει το παρακάτω δίλημμα :
Εφαρμόζει τον νόμο και κατάσχει το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που απόμεινε σε μια τραγική μάνα - που έχει χάσει το παιδί της και τον άνδρα της -και στεγάζει ότι απόμεινε από την οικογένειά της?
ή οι εντεταλμένοι υπάλληλοι του Επικουρικού κάνουν τα στραβά μάτια βάζοντας σε κίνδυνο την δουλειά τους και την δική τους επαγγελματική πορεία?
Όλα αυτά γιατί δεν πληρώθηκαν 50 ευρώ ετήσια ασφάλιστρα ως εκ του νόμου όφειλε ο ιδιοκτήτης!
Το δεύτερο παράδειγμα εξ ίσου τραγικό με το πρώτο.
Νέα κοπέλα οδηγεί το ανασφάλιστο δίκυκλο της και προξενεί με υπαιτιότητά της σοβαρό τροχαίο που έχει σαν συνέπεια τον θάνατο τριών ανθρώπων στο άλλο όχημα και τον δικό της.
Και πάλι το Επικουρικό πληρώνει τις αποζημιώσεις και έρχεται αντιμέτωπο με την χαροκαμένη οικογένεια της κοπέλας που καλείται να αναλάβει τις ευθύνες της αφού δεν μερίμνησε για αυτές όταν έπρεπε με ελάχιστο κόστος όχι πάνω από 120-150 ευρώ.
Πολλές φορές έχει πέσει στην αντίληψή μου να προξενείται ατύχημα με μικρές υλικές ζημίες και επειδή ο υπαίτιος οδηγός είναι ανασφάλιστος να εγκαταλείπει τον τόπο του ατυχήματος και τρέπετε σε φυγή ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να παρακαλά τον παθόντα να κάνει υπομονή να το ασφαλίσει και μεταγενέστερα να κάνει δήλωση .
Πόσες φορές δεν ακούμε για εγκαταλείψεις των θυμάτων σε δυστυχήματα από ανθρώπους δίχως ίχνος ανθρωπιάς.
Προτάθηκαν στους εκάστοτε νομοθέτες πάρα πολλοί τρόποι ελέγχου για τον περιορισμό του εγκληματικού φαινομένου με αυτό το τεράστιο κοινωνικό κόστος.
Μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί.
Το γράμμα του νόμου για αυτή τη περίπτωση μένει κενό.
Ας ελπίσουμε σύντομα να επιληφθεί κάποιος και να βάλει ένα τέλος σ' αυτήν την τραγική ιστορία.
Αυτός ήταν ο τίτλος της εισήγησης του κου Σπύρου Ελευθεριώτη προέδρου του Επικουρικού Κεφαλαίου.
Από αυτήν την εισήγηση κράτησα κάτι που μ' έκανε να ανατριχιάσω.
Ο κος Ελευθεριώτης αναφέρθηκε με πολύ παραστατικό τρόπο σ' ένα φαινόμενο που το ζούμε στην χώρα μας σε πολύ μεγάλο βαθμό σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε.
Στο φαινόμενο των ανασφάλιστων οχημάτων και στην ανάληψη της ευθύνης για αποζημίωση των παθόντων ,από το Επικουρικό Κεφάλαιο.
Χρήματα που συσσωρεύονται στο ταμείο του Επικουρικού από την εισφορά των υπολοίπων που ασφαλίζονται και που με αυτό τον τρόπο ,ουσιαστικά πληρώνουν και τα ασφάλιστρα των (έξυπνων) ανασφάλιστων.
Παραθέτω παρακάτω τα δύο παραδείγματα που με συγκλόνισαν με το τεράστιο κοινωνικό κόστος που απορρέει από την εφαρμογή των νόμων.
Δεκαοχτάχρονος οδηγεί το ανασφάλιστο μηχανάκι του πατέρα του και προξενεί θανατηφόρο ατύχημα με την παράσυρση πεζού και τον βαρύ τραυματισμό και του ίδιου .Τέσσερις μήνες μετά πεθαίνει και το παιδί. Από το μαράζι λίγο καιρό μετά πεθαίνει και ο πατέρας του παιδιού. Το Επικουρικό αποζημιώνει τους δικαιούχους του θανόντος πεζού και εκ του νόμου κινεί τε να εισπράξει το ποσό που πλήρωσε ως αποζημίωση από τους κληρονόμους του παιδιού που ήταν οδηγός και του πατέρα που ήταν ιδιοκτήτης.
Αντιμετωπίζει το παρακάτω δίλημμα :
Εφαρμόζει τον νόμο και κατάσχει το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που απόμεινε σε μια τραγική μάνα - που έχει χάσει το παιδί της και τον άνδρα της -και στεγάζει ότι απόμεινε από την οικογένειά της?
ή οι εντεταλμένοι υπάλληλοι του Επικουρικού κάνουν τα στραβά μάτια βάζοντας σε κίνδυνο την δουλειά τους και την δική τους επαγγελματική πορεία?
Όλα αυτά γιατί δεν πληρώθηκαν 50 ευρώ ετήσια ασφάλιστρα ως εκ του νόμου όφειλε ο ιδιοκτήτης!
Το δεύτερο παράδειγμα εξ ίσου τραγικό με το πρώτο.
Νέα κοπέλα οδηγεί το ανασφάλιστο δίκυκλο της και προξενεί με υπαιτιότητά της σοβαρό τροχαίο που έχει σαν συνέπεια τον θάνατο τριών ανθρώπων στο άλλο όχημα και τον δικό της.
Και πάλι το Επικουρικό πληρώνει τις αποζημιώσεις και έρχεται αντιμέτωπο με την χαροκαμένη οικογένεια της κοπέλας που καλείται να αναλάβει τις ευθύνες της αφού δεν μερίμνησε για αυτές όταν έπρεπε με ελάχιστο κόστος όχι πάνω από 120-150 ευρώ.
Πολλές φορές έχει πέσει στην αντίληψή μου να προξενείται ατύχημα με μικρές υλικές ζημίες και επειδή ο υπαίτιος οδηγός είναι ανασφάλιστος να εγκαταλείπει τον τόπο του ατυχήματος και τρέπετε σε φυγή ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να παρακαλά τον παθόντα να κάνει υπομονή να το ασφαλίσει και μεταγενέστερα να κάνει δήλωση .
Πόσες φορές δεν ακούμε για εγκαταλείψεις των θυμάτων σε δυστυχήματα από ανθρώπους δίχως ίχνος ανθρωπιάς.
Προτάθηκαν στους εκάστοτε νομοθέτες πάρα πολλοί τρόποι ελέγχου για τον περιορισμό του εγκληματικού φαινομένου με αυτό το τεράστιο κοινωνικό κόστος.
Μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί.
Το γράμμα του νόμου για αυτή τη περίπτωση μένει κενό.
Ας ελπίσουμε σύντομα να επιληφθεί κάποιος και να βάλει ένα τέλος σ' αυτήν την τραγική ιστορία.
Κυριακή 18 Μαΐου 2008
ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ BLOG?
Στην δουλειά μου συναντώ καθημερινά καταστάσεις που με προβληματίζουν .
Συναντώ ανθρώπους που ασκούν το επάγγελμα του ασφαλιστή σαν πάρεργο.(Μηχανικοί αυτοκινήτων,σχολές οδηγών,βενζινοπώλες,λογιστές κ.π.α).
Συναντώ ανθρώπους που θέλουν να βελτιώσουν το εισόδημά τους πουλώντας Ασφάλειες Ζωής,συνταξιοδοτικά προγράμματα,προγράμματα υγείας,ασφάλειες περιουσίας, εκμεταλλευόμενοι την θέση τους σαν δημόσιοι υπάλληλοι(Αστυνομικοί,εφοριακοί,δάσκαλοι,αξιωματικοί του στρατού,Πυροσβέστες κ.α.).
Όλοι αυτοί όμως ξεχνούν κάτι πολύ σημαντικό , οι ασφάλειες δεν πωλούνται.
Η ενασχόλησή μου από το 1984 με την δουλειά αυτή μου έδειξε ένα πράμα. Οι συμπολίτες μου έχουν ανάγκες, δουλειά μου να τις εντοπίσω συζητώντας μαζί τους και να προτείνω λύσεις με όσο το δυνατό συμφερότερους όρους και ασφάλιστρα.
Αν με επιλέξουν για ασφαλιστή τους θα είμαι δίπλα τους όποτε με χρειάζονται και όχι απέναντί τους .
Δεν είμαι υπάλληλος καμιάς Ασφαλιστικής αλλά συνεργάτης του πελάτη που μου εμπιστεύθηκε την ύπαρξή του,τα μυστικά του ,την δουλειά του .
Ο τρόπος λοιπόν που αναπτύσσουν τις εργασίες τους πολλές ασφαλιστικές εταιρίες δεν είναι αυτός που υπηρετεί τα συμφέροντα των υποψηφίων πελατών τους και οι <αλεξιπτωτιστές >
δεν τιμούν το επάγγελμά μου.
Όταν αποφάσισα να κάνω blog ,το έκανα με πλήρη συνείδηση πως δεν θα αναφερθώ ποτέ σε επαγγελματικά θέματα .Ήθελα να κρατήσω μακριά από αυτή την όμορφη παρέα που ξεκίνησε να δημιουργείτε οποιαδήποτε υπόνοια ,επαγγελματικής προσέγγισης -κάτι που αρκετοί συνάδελφοί μου το κάνουν διεστραμμένα καλά -προς άγρα πελατών.
Έλα όμως που υπάρχουν φορές που πρέπει να σχολιάσω καταστάσεις και γεγονότα του Ασφαλιστικού χώρου ?
Η προσωπική μου δέσμευση το blog του ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ να είναι για καθαρά προσωπικές στιγμές ήταν μια τροχοπέδη.
Η δημιουργία αυτού του blog ήρθε σαν λύση αυτής μου της ανάγκης .
Και πάλι δεσμεύομαι πως δεν θα γίνει εργαλείο προώθησης της δουλειάς μου.
Αλλά εργαλείο απάντησης αποριών ,επίλυσης προβλημάτων όσων βρεθούν στην ανάγκη και μου δώσουν την χαρά να συμβάλλω - στο μέτρο των δυνατοτήτων μου -και να καταθέτω την άποψή μου για όλα όσα πέφτουν στην αντίληψή μου και κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου.
Καλή αρχή
Συναντώ ανθρώπους που ασκούν το επάγγελμα του ασφαλιστή σαν πάρεργο.(Μηχανικοί αυτοκινήτων,σχολές οδηγών,βενζινοπώλες,λογιστές κ.π.α).
Συναντώ ανθρώπους που θέλουν να βελτιώσουν το εισόδημά τους πουλώντας Ασφάλειες Ζωής,συνταξιοδοτικά προγράμματα,προγράμματα υγείας,ασφάλειες περιουσίας, εκμεταλλευόμενοι την θέση τους σαν δημόσιοι υπάλληλοι(Αστυνομικοί,εφοριακοί,δάσκαλοι,αξιωματικοί του στρατού,Πυροσβέστες κ.α.).
Όλοι αυτοί όμως ξεχνούν κάτι πολύ σημαντικό , οι ασφάλειες δεν πωλούνται.
Η ενασχόλησή μου από το 1984 με την δουλειά αυτή μου έδειξε ένα πράμα. Οι συμπολίτες μου έχουν ανάγκες, δουλειά μου να τις εντοπίσω συζητώντας μαζί τους και να προτείνω λύσεις με όσο το δυνατό συμφερότερους όρους και ασφάλιστρα.
Αν με επιλέξουν για ασφαλιστή τους θα είμαι δίπλα τους όποτε με χρειάζονται και όχι απέναντί τους .
Δεν είμαι υπάλληλος καμιάς Ασφαλιστικής αλλά συνεργάτης του πελάτη που μου εμπιστεύθηκε την ύπαρξή του,τα μυστικά του ,την δουλειά του .
Ο τρόπος λοιπόν που αναπτύσσουν τις εργασίες τους πολλές ασφαλιστικές εταιρίες δεν είναι αυτός που υπηρετεί τα συμφέροντα των υποψηφίων πελατών τους και οι <αλεξιπτωτιστές >
δεν τιμούν το επάγγελμά μου.
Όταν αποφάσισα να κάνω blog ,το έκανα με πλήρη συνείδηση πως δεν θα αναφερθώ ποτέ σε επαγγελματικά θέματα .Ήθελα να κρατήσω μακριά από αυτή την όμορφη παρέα που ξεκίνησε να δημιουργείτε οποιαδήποτε υπόνοια ,επαγγελματικής προσέγγισης -κάτι που αρκετοί συνάδελφοί μου το κάνουν διεστραμμένα καλά -προς άγρα πελατών.
Έλα όμως που υπάρχουν φορές που πρέπει να σχολιάσω καταστάσεις και γεγονότα του Ασφαλιστικού χώρου ?
Η προσωπική μου δέσμευση το blog του ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ να είναι για καθαρά προσωπικές στιγμές ήταν μια τροχοπέδη.
Η δημιουργία αυτού του blog ήρθε σαν λύση αυτής μου της ανάγκης .
Και πάλι δεσμεύομαι πως δεν θα γίνει εργαλείο προώθησης της δουλειάς μου.
Αλλά εργαλείο απάντησης αποριών ,επίλυσης προβλημάτων όσων βρεθούν στην ανάγκη και μου δώσουν την χαρά να συμβάλλω - στο μέτρο των δυνατοτήτων μου -και να καταθέτω την άποψή μου για όλα όσα πέφτουν στην αντίληψή μου και κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου.
Καλή αρχή
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)