Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008
ΝΕΕΣ ΑΔΕΙΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΛΎΣΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. ΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΟΝΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ.
Παρασκευή 6 Ιουνίου 2008
500.000 ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΑ ΟΧΗΜΑΤΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Ο ρόλος του Επικουρικού Κεφαλαίου στην εδραίωση εμπιστοσύνης των ασφαλισμένων στον θεσμό της Ιδιωτικής Ασφάλισης.
Αυτός ήταν ο τίτλος της εισήγησης του κου Σπύρου Ελευθεριώτη προέδρου του Επικουρικού Κεφαλαίου.
Από αυτήν την εισήγηση κράτησα κάτι που μ' έκανε να ανατριχιάσω.
Ο κος Ελευθεριώτης αναφέρθηκε με πολύ παραστατικό τρόπο σ' ένα φαινόμενο που το ζούμε στην χώρα μας σε πολύ μεγάλο βαθμό σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε.
Στο φαινόμενο των ανασφάλιστων οχημάτων και στην ανάληψη της ευθύνης για αποζημίωση των παθόντων ,από το Επικουρικό Κεφάλαιο.
Χρήματα που συσσωρεύονται στο ταμείο του Επικουρικού από την εισφορά των υπολοίπων που ασφαλίζονται και που με αυτό τον τρόπο ,ουσιαστικά πληρώνουν και τα ασφάλιστρα των (έξυπνων) ανασφάλιστων.
Παραθέτω παρακάτω τα δύο παραδείγματα που με συγκλόνισαν με το τεράστιο κοινωνικό κόστος που απορρέει από την εφαρμογή των νόμων.
Δεκαοχτάχρονος οδηγεί το ανασφάλιστο μηχανάκι του πατέρα του και προξενεί θανατηφόρο ατύχημα με την παράσυρση πεζού και τον βαρύ τραυματισμό και του ίδιου .Τέσσερις μήνες μετά πεθαίνει και το παιδί. Από το μαράζι λίγο καιρό μετά πεθαίνει και ο πατέρας του παιδιού. Το Επικουρικό αποζημιώνει τους δικαιούχους του θανόντος πεζού και εκ του νόμου κινεί τε να εισπράξει το ποσό που πλήρωσε ως αποζημίωση από τους κληρονόμους του παιδιού που ήταν οδηγός και του πατέρα που ήταν ιδιοκτήτης.
Αντιμετωπίζει το παρακάτω δίλημμα :
Εφαρμόζει τον νόμο και κατάσχει το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που απόμεινε σε μια τραγική μάνα - που έχει χάσει το παιδί της και τον άνδρα της -και στεγάζει ότι απόμεινε από την οικογένειά της?
ή οι εντεταλμένοι υπάλληλοι του Επικουρικού κάνουν τα στραβά μάτια βάζοντας σε κίνδυνο την δουλειά τους και την δική τους επαγγελματική πορεία?
Όλα αυτά γιατί δεν πληρώθηκαν 50 ευρώ ετήσια ασφάλιστρα ως εκ του νόμου όφειλε ο ιδιοκτήτης!
Το δεύτερο παράδειγμα εξ ίσου τραγικό με το πρώτο.
Νέα κοπέλα οδηγεί το ανασφάλιστο δίκυκλο της και προξενεί με υπαιτιότητά της σοβαρό τροχαίο που έχει σαν συνέπεια τον θάνατο τριών ανθρώπων στο άλλο όχημα και τον δικό της.
Και πάλι το Επικουρικό πληρώνει τις αποζημιώσεις και έρχεται αντιμέτωπο με την χαροκαμένη οικογένεια της κοπέλας που καλείται να αναλάβει τις ευθύνες της αφού δεν μερίμνησε για αυτές όταν έπρεπε με ελάχιστο κόστος όχι πάνω από 120-150 ευρώ.
Πολλές φορές έχει πέσει στην αντίληψή μου να προξενείται ατύχημα με μικρές υλικές ζημίες και επειδή ο υπαίτιος οδηγός είναι ανασφάλιστος να εγκαταλείπει τον τόπο του ατυχήματος και τρέπετε σε φυγή ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να παρακαλά τον παθόντα να κάνει υπομονή να το ασφαλίσει και μεταγενέστερα να κάνει δήλωση .
Πόσες φορές δεν ακούμε για εγκαταλείψεις των θυμάτων σε δυστυχήματα από ανθρώπους δίχως ίχνος ανθρωπιάς.
Προτάθηκαν στους εκάστοτε νομοθέτες πάρα πολλοί τρόποι ελέγχου για τον περιορισμό του εγκληματικού φαινομένου με αυτό το τεράστιο κοινωνικό κόστος.
Μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί.
Το γράμμα του νόμου για αυτή τη περίπτωση μένει κενό.
Ας ελπίσουμε σύντομα να επιληφθεί κάποιος και να βάλει ένα τέλος σ' αυτήν την τραγική ιστορία.
Αυτός ήταν ο τίτλος της εισήγησης του κου Σπύρου Ελευθεριώτη προέδρου του Επικουρικού Κεφαλαίου.
Από αυτήν την εισήγηση κράτησα κάτι που μ' έκανε να ανατριχιάσω.
Ο κος Ελευθεριώτης αναφέρθηκε με πολύ παραστατικό τρόπο σ' ένα φαινόμενο που το ζούμε στην χώρα μας σε πολύ μεγάλο βαθμό σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε.
Στο φαινόμενο των ανασφάλιστων οχημάτων και στην ανάληψη της ευθύνης για αποζημίωση των παθόντων ,από το Επικουρικό Κεφάλαιο.
Χρήματα που συσσωρεύονται στο ταμείο του Επικουρικού από την εισφορά των υπολοίπων που ασφαλίζονται και που με αυτό τον τρόπο ,ουσιαστικά πληρώνουν και τα ασφάλιστρα των (έξυπνων) ανασφάλιστων.
Παραθέτω παρακάτω τα δύο παραδείγματα που με συγκλόνισαν με το τεράστιο κοινωνικό κόστος που απορρέει από την εφαρμογή των νόμων.
Δεκαοχτάχρονος οδηγεί το ανασφάλιστο μηχανάκι του πατέρα του και προξενεί θανατηφόρο ατύχημα με την παράσυρση πεζού και τον βαρύ τραυματισμό και του ίδιου .Τέσσερις μήνες μετά πεθαίνει και το παιδί. Από το μαράζι λίγο καιρό μετά πεθαίνει και ο πατέρας του παιδιού. Το Επικουρικό αποζημιώνει τους δικαιούχους του θανόντος πεζού και εκ του νόμου κινεί τε να εισπράξει το ποσό που πλήρωσε ως αποζημίωση από τους κληρονόμους του παιδιού που ήταν οδηγός και του πατέρα που ήταν ιδιοκτήτης.
Αντιμετωπίζει το παρακάτω δίλημμα :
Εφαρμόζει τον νόμο και κατάσχει το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που απόμεινε σε μια τραγική μάνα - που έχει χάσει το παιδί της και τον άνδρα της -και στεγάζει ότι απόμεινε από την οικογένειά της?
ή οι εντεταλμένοι υπάλληλοι του Επικουρικού κάνουν τα στραβά μάτια βάζοντας σε κίνδυνο την δουλειά τους και την δική τους επαγγελματική πορεία?
Όλα αυτά γιατί δεν πληρώθηκαν 50 ευρώ ετήσια ασφάλιστρα ως εκ του νόμου όφειλε ο ιδιοκτήτης!
Το δεύτερο παράδειγμα εξ ίσου τραγικό με το πρώτο.
Νέα κοπέλα οδηγεί το ανασφάλιστο δίκυκλο της και προξενεί με υπαιτιότητά της σοβαρό τροχαίο που έχει σαν συνέπεια τον θάνατο τριών ανθρώπων στο άλλο όχημα και τον δικό της.
Και πάλι το Επικουρικό πληρώνει τις αποζημιώσεις και έρχεται αντιμέτωπο με την χαροκαμένη οικογένεια της κοπέλας που καλείται να αναλάβει τις ευθύνες της αφού δεν μερίμνησε για αυτές όταν έπρεπε με ελάχιστο κόστος όχι πάνω από 120-150 ευρώ.
Πολλές φορές έχει πέσει στην αντίληψή μου να προξενείται ατύχημα με μικρές υλικές ζημίες και επειδή ο υπαίτιος οδηγός είναι ανασφάλιστος να εγκαταλείπει τον τόπο του ατυχήματος και τρέπετε σε φυγή ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να παρακαλά τον παθόντα να κάνει υπομονή να το ασφαλίσει και μεταγενέστερα να κάνει δήλωση .
Πόσες φορές δεν ακούμε για εγκαταλείψεις των θυμάτων σε δυστυχήματα από ανθρώπους δίχως ίχνος ανθρωπιάς.
Προτάθηκαν στους εκάστοτε νομοθέτες πάρα πολλοί τρόποι ελέγχου για τον περιορισμό του εγκληματικού φαινομένου με αυτό το τεράστιο κοινωνικό κόστος.
Μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί.
Το γράμμα του νόμου για αυτή τη περίπτωση μένει κενό.
Ας ελπίσουμε σύντομα να επιληφθεί κάποιος και να βάλει ένα τέλος σ' αυτήν την τραγική ιστορία.
Κυριακή 18 Μαΐου 2008
ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ BLOG?
Στην δουλειά μου συναντώ καθημερινά καταστάσεις που με προβληματίζουν .
Συναντώ ανθρώπους που ασκούν το επάγγελμα του ασφαλιστή σαν πάρεργο.(Μηχανικοί αυτοκινήτων,σχολές οδηγών,βενζινοπώλες,λογιστές κ.π.α).
Συναντώ ανθρώπους που θέλουν να βελτιώσουν το εισόδημά τους πουλώντας Ασφάλειες Ζωής,συνταξιοδοτικά προγράμματα,προγράμματα υγείας,ασφάλειες περιουσίας, εκμεταλλευόμενοι την θέση τους σαν δημόσιοι υπάλληλοι(Αστυνομικοί,εφοριακοί,δάσκαλοι,αξιωματικοί του στρατού,Πυροσβέστες κ.α.).
Όλοι αυτοί όμως ξεχνούν κάτι πολύ σημαντικό , οι ασφάλειες δεν πωλούνται.
Η ενασχόλησή μου από το 1984 με την δουλειά αυτή μου έδειξε ένα πράμα. Οι συμπολίτες μου έχουν ανάγκες, δουλειά μου να τις εντοπίσω συζητώντας μαζί τους και να προτείνω λύσεις με όσο το δυνατό συμφερότερους όρους και ασφάλιστρα.
Αν με επιλέξουν για ασφαλιστή τους θα είμαι δίπλα τους όποτε με χρειάζονται και όχι απέναντί τους .
Δεν είμαι υπάλληλος καμιάς Ασφαλιστικής αλλά συνεργάτης του πελάτη που μου εμπιστεύθηκε την ύπαρξή του,τα μυστικά του ,την δουλειά του .
Ο τρόπος λοιπόν που αναπτύσσουν τις εργασίες τους πολλές ασφαλιστικές εταιρίες δεν είναι αυτός που υπηρετεί τα συμφέροντα των υποψηφίων πελατών τους και οι <αλεξιπτωτιστές >
δεν τιμούν το επάγγελμά μου.
Όταν αποφάσισα να κάνω blog ,το έκανα με πλήρη συνείδηση πως δεν θα αναφερθώ ποτέ σε επαγγελματικά θέματα .Ήθελα να κρατήσω μακριά από αυτή την όμορφη παρέα που ξεκίνησε να δημιουργείτε οποιαδήποτε υπόνοια ,επαγγελματικής προσέγγισης -κάτι που αρκετοί συνάδελφοί μου το κάνουν διεστραμμένα καλά -προς άγρα πελατών.
Έλα όμως που υπάρχουν φορές που πρέπει να σχολιάσω καταστάσεις και γεγονότα του Ασφαλιστικού χώρου ?
Η προσωπική μου δέσμευση το blog του ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ να είναι για καθαρά προσωπικές στιγμές ήταν μια τροχοπέδη.
Η δημιουργία αυτού του blog ήρθε σαν λύση αυτής μου της ανάγκης .
Και πάλι δεσμεύομαι πως δεν θα γίνει εργαλείο προώθησης της δουλειάς μου.
Αλλά εργαλείο απάντησης αποριών ,επίλυσης προβλημάτων όσων βρεθούν στην ανάγκη και μου δώσουν την χαρά να συμβάλλω - στο μέτρο των δυνατοτήτων μου -και να καταθέτω την άποψή μου για όλα όσα πέφτουν στην αντίληψή μου και κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου.
Καλή αρχή
Συναντώ ανθρώπους που ασκούν το επάγγελμα του ασφαλιστή σαν πάρεργο.(Μηχανικοί αυτοκινήτων,σχολές οδηγών,βενζινοπώλες,λογιστές κ.π.α).
Συναντώ ανθρώπους που θέλουν να βελτιώσουν το εισόδημά τους πουλώντας Ασφάλειες Ζωής,συνταξιοδοτικά προγράμματα,προγράμματα υγείας,ασφάλειες περιουσίας, εκμεταλλευόμενοι την θέση τους σαν δημόσιοι υπάλληλοι(Αστυνομικοί,εφοριακοί,δάσκαλοι,αξιωματικοί του στρατού,Πυροσβέστες κ.α.).
Όλοι αυτοί όμως ξεχνούν κάτι πολύ σημαντικό , οι ασφάλειες δεν πωλούνται.
Η ενασχόλησή μου από το 1984 με την δουλειά αυτή μου έδειξε ένα πράμα. Οι συμπολίτες μου έχουν ανάγκες, δουλειά μου να τις εντοπίσω συζητώντας μαζί τους και να προτείνω λύσεις με όσο το δυνατό συμφερότερους όρους και ασφάλιστρα.
Αν με επιλέξουν για ασφαλιστή τους θα είμαι δίπλα τους όποτε με χρειάζονται και όχι απέναντί τους .
Δεν είμαι υπάλληλος καμιάς Ασφαλιστικής αλλά συνεργάτης του πελάτη που μου εμπιστεύθηκε την ύπαρξή του,τα μυστικά του ,την δουλειά του .
Ο τρόπος λοιπόν που αναπτύσσουν τις εργασίες τους πολλές ασφαλιστικές εταιρίες δεν είναι αυτός που υπηρετεί τα συμφέροντα των υποψηφίων πελατών τους και οι <αλεξιπτωτιστές >
δεν τιμούν το επάγγελμά μου.
Όταν αποφάσισα να κάνω blog ,το έκανα με πλήρη συνείδηση πως δεν θα αναφερθώ ποτέ σε επαγγελματικά θέματα .Ήθελα να κρατήσω μακριά από αυτή την όμορφη παρέα που ξεκίνησε να δημιουργείτε οποιαδήποτε υπόνοια ,επαγγελματικής προσέγγισης -κάτι που αρκετοί συνάδελφοί μου το κάνουν διεστραμμένα καλά -προς άγρα πελατών.
Έλα όμως που υπάρχουν φορές που πρέπει να σχολιάσω καταστάσεις και γεγονότα του Ασφαλιστικού χώρου ?
Η προσωπική μου δέσμευση το blog του ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ να είναι για καθαρά προσωπικές στιγμές ήταν μια τροχοπέδη.
Η δημιουργία αυτού του blog ήρθε σαν λύση αυτής μου της ανάγκης .
Και πάλι δεσμεύομαι πως δεν θα γίνει εργαλείο προώθησης της δουλειάς μου.
Αλλά εργαλείο απάντησης αποριών ,επίλυσης προβλημάτων όσων βρεθούν στην ανάγκη και μου δώσουν την χαρά να συμβάλλω - στο μέτρο των δυνατοτήτων μου -και να καταθέτω την άποψή μου για όλα όσα πέφτουν στην αντίληψή μου και κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου.
Καλή αρχή
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)